چندروز پیش، بالاخره مستندِ شهبانو رو دیدم. فارغ از همه یِ اتفاقهایی که افتاده، آخرش خیلی برایِ فرح گریه کردم. برایِ فرح به عنوانِ یه انسان رویِ این کره یِ خاکی. به خاطرِ فشارهایی که این همه سال تحمل کرده، به خاطرِ داغهایی که دیده، و به خاطرِ اون حفرهای که تو قلبش به وجود اومده.
بعد کامنتهایِ مردم رو خوندم، واقعیتش اینه که دیگه از بیشعوریِ یه عده حتی تعجب هم نکردم.