امروز از نظرِ درس خوندن، یه کم افت داشتم. 7 صفحه از فنون موند، و یکی از تکلیفهام رو هم انجام ندادم و گذاشتم صبح کاملش کنم.
اما با وجودِ همه یِ اینا، وقتی رفتم سرِ کلاسِ ارزشیابی، ناراحتیم از بین رفت. برایِ سومین بار استاد بهم گفت ستاره یِ کلاسم :) بهم دسترسی داد و کلاس دستِ خودم بود. گزارش دادم و اون تشویقِ بعدش بدجوری به دلم نشست. این نوع تشویق، همیشه بهم انگیزه میده.
شاید به نظر ساده بیاد، اما روزِ من با همین چندتا کلمه ساخته میشه، با همین چیزهایِ کوچولو ذوق میکنم و ده برابر تلاش میکنم.
و بذار بهم بگن بچه است که با این چیزا ذوق میکنه.
اگر یه روز معلم شدم، حتما دانش آموزهایی که مثلِ خودم باشن رو درنظر میگیرم و میبینمشون. ضرورتِ توجه به همه یِ شخصیتها رو یادت نره خانمِ زی زی! درونگراها رو باید با یه جرقه یِ کوچیک هل داد به جلو! ولی متاسفانه تو نظامِ آموزشیِ خرابِ ما، بدترین ضربهها به این گروه وارد میشه.